:(

فعلا به این نتیجه رسیدم که باید دست فکرمو از یقه بقیه بکشم بیرون

و فقط تو فکرم بچسبم به یقه خودم

اینجوری طرف دوستی و دشمنیم فقط میشم خودم

حالا نتیجه اخلاقی این میشه که یجور بشم گوشه نشین

فعلا دیگه دوست ندارم خیلی حرف بزنم

دوست دارم سکوت کنم و بچسبم به کارام

یواش یواش دارم به این نتیجه میرسم که خنده ها و قهقه زدن با آدمای دیگه موند تو دوران کودکی

که آدما تو اون دوران جز پاکی چیز دیگه ای بلد نبودن

نمیدونم مقصر کیه ؟ ولی هرچیه حال درونیم خرابه

ااگه یه تعمیر کار بود که میومد و یه دست به دلم حال  اساسی میداد خیلی خوب میشد