ناراحتم از کوچک دلی خودم

وقتی قرار اجتماعی بشی دو حالت اگه وجود داشته باشه آسوده تر زندگی خواهی کرد

1- اگه قرار اجتماعت کوچیک باشه و بین آدما یه دیوار ولو باریک هم وجود نداشته باشه باید دریا دل باشی تا بتونی تمام برهمکنش های دور برد و نزدیک برد اطرافتو هضم کنی

2- یا اینکه اگه کوچک دلی حداقل یک دیوارهای ولو باریک بین تو و اطرافیان باشه که حداقل یکم از این برهمکنشهای ویرانگر، بیشتر ویرانت نکنه

حالا ما از بد روزگار نه دل بزرگ داریم نه فضای بزرگ برای حتی نفس کشیدن

خدا میدونه که حالم چقدر از بابت اینهمه موج منفی که میدم و میگیرم ،خرابه

هر روز صبح که از خواب شیرین غیر واقعیت ها بیدار میشی و قراره که  در واقعیت ها زندگی کنی  امیدواری که امروز میتونه بهتر باشه ولی هر روز متاسفانه بدتر از دیروز