میپرستم تمام مهربانی ها را
کاش زنبور میشدم
میدونی چیکار میکردم اون وقت؟
اونوقت میرفتم رو شونه های همه کسایی که بوی مهربونی میدادن مینشستم و فقط میبوییدموشون
و چشم به چشمشون میدوختم و با دیدن نور مهربونی دیگه تحملم تاب میشد و جان را به جان آفرین تقدیم میکردم :)
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد